نقش واسطه گری خودپنداشت در رابطه بین سبک های والدگری و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان ابتدایی ناحیه 1 شیراز

هدف از انجام پژوهش حاضر تبیین نقش واسطه گری خودپنداشت در رابطه بین سبک های والدگری با خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان شهر شیراز می باشد. به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان شهر شیراز بوده که در سال 93-92 مشغول به تحصیل می باشند که تعداد 134 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شده اند. در این پژوهش از روش نمونه‏گیری خوشه ای استفاده شده است. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های خودپنداشت، سبک های والدگری و خودکارآمدی تحصیلی استفاده شده است که روایی و پایایی آنها مورد تأیید قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از پرسش نامه ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی انجام شده است. در سطح آمار توصیفی از آمارهایی نظیر فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار استفاده شده است. در سطح آمار استنباطی از آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه استفاده شده است.